Paranın kölesi olanlar, mutsuzluğa mahkumdur!

Paranın kölesi olanlar, mutsuzluğa mahkumdur!

Haydi uç bir örnek üzerinden yola çıkalım: 

Parası, evi, arabası, yazlığı, kendine ait işi, çocuğu, kendini seven bir eşi olan; sağlığında bir problem olmayan, tatillerini istediği gibi yapabilen birinin mutsuz olması için bir neden var mıdır sizce? Ama sorsanız, inanın bir şeylerden yakındığını duyarsınız! Mesela evine gelen yardımcısının yerleri iyi temizlememesi O'nun için bir mutsuzluk kaynağıdır. Ya da o kadar para verip pahalı kurslara gönderdiği halde çocuğunun piyano çalmayı öğrenememesi veya iyi basketçi olamayışı onun uykularını kaçırabilir.. Gittiği pahalı lokantada servis biraz gecikse ortalığı birbirine katacak kadar mutsuzluk üretmeyi bile başarabilir bu kişi. Çünkü o, parasıyla her şeyi satın alabileceğini, bütün güzellikleri kendisinin hak ettiğini düşünecek kadar paranın esiri olmuştur. Çok parası vardır ama, "neden daha çok parası olmasın ki!" konusunda hayıflanır durur. Daha çok kazanmak için işini daha çok büyütür, iş büyüyünce doğal olarak artan sorunlarla baş edemeyerek mutsuzluğuna mutsuzluk katar. Maalesef kabul ediyorum ki bu sistemde mutlu olmak için biraz para gerekiyor, ama iyi kullanamadıktan sonra zengin olmuşsun ne yazar değil mi ama.. Keyfini çıkaramadıktan sonra şatoda yaşamışsın, etrafında insanlar pervane olmuşlar, bir elin yağda, diğeri balda olmuş ne çıkar.. Şimdi içinizden bazıları "O kadar olmasa da biraz param olsa ne keyif yapardım!" diyorsunuz biliyorum. Ne yazık ki hayatın bazen adaleti olamıyor. Kimileri bolluk içinde mutsuz olurken, kimileri de samanlıkları seyran etme çabasında..